Hilchen Feliks Stanisław (1886–1943), działacz gospodarczy, ekonomista. Ur. 20 IX w Sosnowcu, syn Teodora i Józefy z Wężyk-Rudzkich. Studia średnie odbywał w Warszawie w gimnazjum realnym i szkole handlowej. W czasie nauki należał do tajnej organizacji szkolnej, m. in. był członkiem centralnego warszawskiego komitetu strajku szkolnego w r. 1905. Studia wyższe odbywał na uniwersytetach: w Monachium i Fryburgu (Szwajcaria). Ukończył je z dyplomami: licencjata prawa i doktora nauk politycznych. Tytuł doktora otrzymał we Fryburgu w r. 1911 za pracę pt. Die Zersplitterung der Bauerwirtschaften im Königreich Polen (Poznań 1911). W l. 1911–2 redagował H. czasopismo „Ruch Chrześcijańsko-Społeczny” (prowadzone uprzednio przez ks. prof. K. Zimmermana). Od lipca 1915 do czerwca 1918 r. był sekretarzem Zarządu Miejskiego i członkiem komisji żywnościowej w Mińsku. Równocześnie w r. 1917–8 redagował wraz z Massoniusem „Dziennik Miński”, ziemiańskie pismo konserwatywne.

Po wojnie, w październiku 1918 r., rozpoczął pracę w aparacie państwowym. Kolejno był radcą i naczelnikiem wydziału w Min. Przemysłu i Handlu i wicedyrektorem departamentu w Min. Skarbu. Następnie od 1 IV 1921 do 8 II 1923 r. pracował w instytucji prywatnej, aby znów w lipcu 1923 r. wrócić do aparatu państwowego i objąć z ramienia rządu funkcję jednego z komisarzy w Delegacji Polskiej Rady Portu i Dróg Wodnych w Gdańsku. W styczniu 1930 r. został H. przewodniczącym tej delegacji, a od listopada łączył tę funkcję ze stanowiskiem dyrektora Departamentu Morskiego w Min. Przemysłu i Handlu. Od maja 1931 do 5 IV 1933 r. zajmował już tylko to ostatnie stanowisko. Po odejściu z administracji państwowej był dyrektorem Instytutu Wydawniczego «Biblioteka Polska» oraz profesorem w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie, gdzie wykładał politykę komunikacyjną. W r. szk. 1935/6 powierzono mu ponownie (w l. 1919–21 wykładał bowiem już politykę handlową) wykłady w Szkole Głównej Handlowej (SGH) w Warszawie, w której aż do wojny prowadził zajęcia na temat techniki i organizacji transportu morskiego. Jako profesor nadzwycz. wykładał ten sam przedmiot przez kilka lat na Uniw. Pozn.

H. był autorem szeregu książek i drobniejszych prac naukowych i publicystycznych, m. in. napisał Port gdański a Gdynia (Gdańsk 1924), Wpływ organizacji handlu zagranicznego na bilans płatniczy (W. 1929). (Wykaz ważniejszych publikacji zob. u Łozy i w Pamiętniku XXX-lecia SGH). Poza pracą doktorską, dotyczyły one w zasadzie polityki gospodarczej Polski (w szczególności stosunków gospodarczych z zagranicą) i szeroko pojętej gospodarki morskiej (ekonomiki i organizacji transportu morskiego oraz działalności portów).

W pracach swych H. bronił tezy o konieczności doprowadzenia do kompromisu między interesami portów w Gdyni i Gdańsku (szczególnie charakterystyczny jest tu drukowany w 50 egzemplarzach, na prawach rękopisu, opracowany wraz z W. Moderowem memoriał pt. Polska polityka portowa w Gdańsku i zadania polskiej Delegacji Rady Portu, 1928), o celowości włączenia Gdańska do polskiego systemu gospodarczego. We wszystkich publikacjach wysuwał na plan pierwszy dążność do ugruntowania w społeczeństwie przekonania o konieczności rozwinięcia gospodarki morskiej oraz obrony praw Polski w Gdańsku. Z zainteresowaniami gospodarką morską związana była również praca H-a w Instytucie Bałtyckim. Był tam jednym z członków Zarządu i Komisji Morskiej.

H. był ożeniony z Zofią Kotwicką. Odznaczony został Orderem Polonia Restituta III stopnia oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą orderu belgijskiego Leopolda II. Zmarł w Warszawie 18 III 1943 r.

Bibliografia „Ekonomisty” za lata: 1901–25, W. 1925; toż za lata: 1926–35, W. 1935; Łukawski Z., Bibliografia prasy polskiej w Rosji w l. 1917–20, „Prasa Współczesna i Dawna” 1958 nr 3 s. 129; Zieliński S., Bibliografia czasopism polskich za granicą 1830–1934, W. 1935; Łoza, Czy wiesz, kto to jest?; Olszewicz, Lista strat kultury pol.; – Ostrowski L., Polityka finansowa Polski przedwrześniowej, W. 1958; Pamiętnik trzydziestolecia Szkoły Głównej Handlowej, 1906–36, W. 1938; Port Gdański, Gd. 1926; – „Ekonomista” (W.) 1920, 1924, 1933, 1935; – Arch. SGPiS w W.: akta personalne H-a (fot.); Arch. Akt Nowych w W.: Zespół Prezydium Rady Ministrów, p. 713, wnioski kwalifikacyjne Min. Przemysłu i Handlu, Sprawozdania dyrekcji Instytutu Bałtyckiego.

Red.